Για όλους υπάρχει μια μαύρη τρύπα.
Για τον Τρότσκι υπάρχει ο Ραμόν Ρακαδέρ που επί τρεις μήνες παρακολουθεί και γίνεται φίλος με το υπηρετικό προσωπικό της μονοκατοικίας (Μεχικό).
Στο κήπο έγινε το κακό,
όταν ο φωτισμένος περιποιότανε τα λουλούδια του.
Η γαλήνη του ηλιόλουστου πρωινού και ο θάνατος.
Ο απεσταλμένος του Ιωσήφ Στάλιν.
Το κόμμα αργεί αλλά δεν ξεχνά.
Για εμένα τον παρατηρητή της ερημίας, η μαύρη τρύπα είναι το αβάσταχτο βάρος του παντογνώστη.
Ή μήπως είναι η ρηχότητα των γύρω μου;
