Βούτυρο και μέλι ζήτησε για το ψωμί των Γερμανών ο Χίτλερ και ο λαός τον ακολούθησε με ελπίδα.
Η μάνα ανάστησε το παλικάρι της για τον πόλεμο, ο γιος ζήτησε την ευκή της, τα τρένα γέμισαν, το σύννεφα πύκνωσαν, η υγρασία περόνιασε τα κόκαλα, "γρήγορα στον ήλιο της Ελλάδας", το ξερονήσι περιμένει να σκονίσει την καλογυαλισμένοι μπότα, η θυγατέρα του αγρού θα σηκώσει το μακρύ φόρεμα για να φανούν τα ολόλευκα μπούτια, η παραθαλάσσια άμμος θα εισέρχεται στα απόκρυφα σημεία των γυμνών κορμιών, η κοφτερή ξιφολόγχη ξελεπιάζει το φρεσκοαλιευμένο ψάρι, στο Ντίσελντορφ ο ταχυδρόμος φέρνει "ουδέν νεώτερον από το μέτωπο", οι γονείς ανησυχούν, "ά ρε πατέρα, που μας εκθείαζες τον Μέλανα Δρυμό σαν το όγδοο θαύμα, έλα να ασωτέψεις στα Μάταλα και αναδυόμενος από το απέραντο γαλάζιο να αναφωνήσεις τον Δεσπότη ως Παναγιώτη", όλες οι περιποιημένες φρουλάιν της Φρανκφούρτης υστερούν στο χωριατοκόριτσο με το χνούδι στο μάγουλο και τα γραμμένα φρύδια να προστατεύουν τα πονηρά μαύρα ματάκια από τις αχτίδες του Αιγαίου.!
