ΜΥΑΛΟ = ΔΙΣΒΑΣΤΑΚΤΟ ΔΩΡΟ ΘΕΟΥ

Περίλυπος εστίν η ψυχή μου . . .
Γεμάτη χρήματα είναι η τσέπη μου . . .
Αναρωτιέμαι τί κάθομαι μέρα μεσημέρι κουλουριασμένος σε ένα παγκάκι τής κρύας πλατείας περιμένοντας τον ήλιο να ξεμυτίσει από τα σύννεφα τού βροχερού Οκτωβρίου ;
Γιατί ξανάρχονται οι άσχημες σκέψεις και τρυγάνε τα πενιχρά κέρδη μιας πολύχρονης προσπάθειας ;
Ζυγίζω τα υπέρ και τα κατά και αποφασίζω: Καλύτερα οι νεραϊδοφωνές από το πηγάδι με την αναδυώμενη συκιά στα σπλάχνα του, το καλοκαίρι είχε ζουμερά μαύρα σύκα, σκύβω να κόψω το πιο λαχταριστό, με μαγεμένη λαχτάρα βλέπω τη γυαλιστερή εικόνα μου βαθειά στη μαύρη επιφάνεια τού λιμνάζοντος ύδατος. "Μη πίνετε νερό από το πηγάδι τού πνιγμού, θα σάς τραβήξει και εσάς μέσα" κατ επανάληψη μάς συμβούλευε η θειά Λένη που ακίνητη και  μαυροματηλούσα επιτηρούσε τα πάντα από το παραγώνι τής εξώθυράς της. Όσο όμως η γριούλα με προειδοποιούσε με λόγια γλαφυρά, τόσο ένοιωθα να με σέρνει η περιέργεια από το 'μανήκι', ενώ τα άλλα παιδιά πηγαίνανε με τα ξόβεργα στα χέρσα χωράφια να 'στήσουνε' για λουγαρογάρδελα, εγώ λοξοδρόμιζα και στηνόμουνα με τις ώρες στο χιλιοχαρακωμένο μαρμάρινο χείλος τού πηγαδιού και τρελαινόμουνα να ακούω τη τραγουδιστή φωνούλα τής γυμνόστηθης λάμιας τού νερού να με καλεί γλυκόφωνα και ηδονικά, "ΑΑντρέεεεααααα, έλα στην αγκαλιάαα μουουου" και τότε ανατρίχιαζε το χνούδι στα μπράτσα μου και λυγίζανε τα γόνατά μου και νεκρώνανε τα μέλη μου και μπουμπούνιζε η καρδούλα μου και κατουριώμουνα κυριολεκτικά (ή μάλλον πάθαινα 'ρεύση' ερωτική) καθώς με διαπερνούσε ο πιο γλυκός φόβος τής ύπαρξής μου. . .
Ναι, η τωρινή ζωή μου αποδεικνύεται ένα τίποτα όταν συγκρίνεται με την αγάπη τής κελαριστής κόρης που έμοιαζε να ανεβαίνει ευωδιαστή στο θαυμάσιο εκείνο πηγάδι τού πόθου. Σήμερα το 'Φρέαρ' είναι κλειστό και ρητά απαγορευμένο λόγω τής ρύπανσης τού υδροφόρου ορίζοντα και ο διψασμένος περιπατητής όταν διέρχεται το βόρειο σταυροδρόμι τού Μαζαγρά πίνει άνοστο νερό από τούς αδιάφορους σωλήνες τής Ούλεν!

ΓΙΑΤΙ  ΓΛΥΚΕΙΑ ΜΟΥ  ΚΛΑΙς ;  

Η φετεινή ερωτική χρονιά είναι απαιτητική, ‘βαράω’ και ‘ξαναβαράω’ και τελειωμό δεν έχουν οι πρόθυμες σύντροφοι. Πρέπει να έχω γερές πλάτες, διπλές αντοχές, τρίδιπλο ζευγάρι νεφρά (κατά τον Όμηρο) και αστείρευτα γεννητικά όργανα, γιατί τα γυναικεία πηγάδια είναι απύθμενα, ενώ οι ζωογόνες ροές πού τα τροφοδοτούν κάποτε στερεύουν και ο κουβάς που κατρακυλάει στα σκοτεινά βάθη λαβώνεται και το σκοινί του κάποτε θα σπάσει.

Γιαυτό φίλε πρόσεχε, κοίτα να έχεις εφόδια και για αργότερα. Προς θεού μη νομίσεις ότι εννοώ ότι πρέπει να μονάσουμε, όχι, δούλευε το εργαλείο σου, αλλά με μέτρο, γιατί έχει ο καιρός γυρίσματα και στο τέλος καμιά αρχόντισσα δεν θα ενδιαφέρεται για ένα ‘πεσμένο’ πέος. Στο λέω εγώ, ο ελάχιστος τοποτηρητής τών εντολών τού έρωτα, στο λέω εγώ, ο μέγιστος υποστηρικτής τού αχαλίνωτου σεξ, και τώρα ναι, μπορώ με υπερηφάνεια να καυχηθώ ότι ποτέ δεν είπα όχι σε θηλυκό πού επαιτούσε το χάδι μου, σε όλες τις γυναίκες πρόσφερα, δεν απόρρηψα τις άσχημες, σεβάστηκα τις χωλές, ενέδωσα στις νυμφομανείς, ‘κάρφωσα’ τις στερημένες, βοήθησα τις διευθύντριες, αναβάθμισα τις υπηρέτριες, γλύκανα τις πικρόχολες, απελευθέρωσα τις ντροπαλές, αγωνίστηκα για τις δεσμευμένες, μαλάκωσα τις μάγισσες, υπέκυψα στις νεράιδες και σε όλες διέθεσα το πάθος μου. Διότι ουδεμία εξαιρείται από το δικαίωμα στην αγάπη και όλες έχουν το δικαίωμα να γευτούν χαρά στα σκέλια τους και ο έρωτας είναι γαληνευτικό φάρμακο εξαίσιο και πρέπει να τον γευτούν όλες και όλοι. Δεν εξαιρείται κανείς, γιατί ότι ‘ο ήλιος ανατέλλει επί πονηρούς και αγαθούς’ !, καθώς το σημειώνει και ο ταπεινός αλιέας ευαγγελιστής.

Γειά σου ρε Ελεάνα τού ωραίου ελέους, γειά σου ρε ετεροχρονισμένη ουτοπίστρια τού σεξ και γειά σου ρε συγχρονισμένη ένταση τού πάθους. Εσύ πού πέρασες μόλις για ένα τετράμηνο από τη γκρίζα Τρίπολη, αναστάτωσες τούς τεμπέληδες τού καφενείου και έκανες τούς ορεινούς γαλατάδες να σε θυμούνται για πάντα!