Γονέας και Απόγονος

Τα κοιμητήρια γεμάτα νέους και ωραίους, από Πόλεμο, από Αιδς, από Ναρκωτικά, από Αλκοόλ, από Τρακάρισμα. . .
Να μή ξεχάσουμε και την Αυτοκτονία ή την Κατάθλιψη.
Θυγατέρες που δεν πρόλαβαν να τεκνοποιήσουν τις σκέπασε το χώμα.
Ο κακορίζικος Πατέρας κλαίει για να απαλύνει το πόνο του!
"Στο Κάτω κόσμο που θα πάς...", "Μέρα Μαγιού μού μίσεψες...", "Σου παραγγέλνω μαύρη Γής...", ή ο Χάρος παραπονιέται ότι "Ανεί διαβώ ναπό χωριό, αν από κρύα βρύση, έρχονται οι μάνες για νερό, γνωρίζουν τα παιδιά τους, Γνωρίζονται τα Αντρόγενα και Χωρισμό δεν έχουν . . ."
Το Σίγουρο είναι:
Οποιά ‘χασε τον άντρα της, έχασε την τιμή της,
οποιά ‘χασε τη μάνα της, έχασε την κουβέντα,
οποιά ‘χασε τον αδερφό, έχασε το σεργιάνι,
κι οποιά ‘χασε μικρό παιδί, έχασε την καρδιά της.

Ντουγρού στη Κατηφόρα τη Μεγάλη

ΚΙΚΕΡΩΝ: πολλά παιδιά=πολλά προβλήματα
κανένα παιδί=καμιά ευτυχία
ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ: Αιών Δισαίων. Τις έλαχεν, έλαχεν!

Μή περιμένεις να σε διδάξει ο Κικέρων ή να σού το πει ο Ευριπίδης, έρχεται η ίδια η ζωή και σε προσγειώνει. Μια ζωή κόλαση, με βλαστήμιες ξυπνάς και με κακίες κοιμάσαι, το θάνατο τραγουδάς και την αρρώστια φοβάσαι, τους κλέφτες θαυμάζεις και τις μάγισσες ανακαλύπτεις, μέχρι να σε σκεπάσει το υγρό χώμα και να σαπίσεις ανάμεσα σε σιχαμένα σκουλήκια.
Γιατί ήσουνα εγωιστής και ένοιωθες ανίκητος.
Γιατί σε περιέβαλαν οι μέτριοι και σε προσπέρασαν οι ανόητοι.

ΑΙνΣΤΑΙΝ: Δύο πράγματα είναι Άπειρα, το Σύμπαν και η Ανθρώπινη Βλακεία. Για το πρώτο δεν είμαι απόλυτα σίγουρος.