ΕΥΧΕΣ ή ΤΙΜΩΡΙΕΣ (για το νέο έτος '14)

Άκουσέ με καλά, ξέρω ότι σίγουρα κατέχεις το σωστό, όμως εγώ θέλω να σού υπενθυμίσω την εμπειρία μου.
Σου εύχομαι να έχεις το δικό σου χαρέμι από υπάκουα και πρόθυμα θηλυκά, είσαι νέος και ωραίος, τα βήματά σου αργά και νωχελικά, λικνίζονται οι ωραίοι γλουτοί, τα βλέμματα στρέφονται πάνω σου, τα καλογυαλισμένα παπούτσια τρίζουν στο λιθόστρωτο, οι τεμπέληδες της πλατείας σε θαυμάζουν, τα κορίτσια σε ονειρεύονται, το κοπάδι σου ανήκει, οι απόγονοι θα έρθουν για να συγγράψουν τα έργα σου.
Εκμεταλλεύσου το παρόν γιατί το μέλλον αβέβαιον, απόλαυσε την ελευθερία σου γιατί η τιμωρία παραμονεύει και τα μπουντρούμια μοιάζουν με υγρούς και σκοτεινούς τάφους.
Βέβαια κατά τους Στωικούς "ουδέν καλόν αμιγές κακού", τη βαρβατωσύνη ακολουθεί η ανικανότητα, ο πρώτος έσεται έσχατος, το υγειές σώμα κάποτε θα το αραχνιάζει το άρρωστο γήρας, το ποτάμι ξηραίνεται και το χορτάρι ελλείπει, τα ποιήματα της ανοιξιάτικης φύσης δίνουν τη θέση τους στα μοιρολόγια του θανάτου, το γλυκό ζεστό καλοκαίρι του "αξιον εστί" διαδέχεται το ανυπόφορο κρύο του θανάτου, "ο Διγενής ψυχομαχεί" αλλά έλεος πουθενά. . .

ΕΠΟΠΤΗΣ ΓΡΑΜΜΩΝ

FILIPPIA the Best

Συνεφιασμένη Κυριακή και κρύο σπίτι, διαμέρισμα μεγάλο και τεκμήριο άδικο...
Το κορίτσι με το γλυκό πρόσωπο, η υπομονή της αγάπης, το μπαλκόνι της φυλακής, η θέα από το παράθυρο, αργά βήματα, ένα ξύπνημα επαρχίας, το πρωινό βήξιμο, το πανωφόρι του δωματίου, η ετοιμασία του καφέ, το κουλούριασμα στον καναπέ, τα μηνύματα του κινητού, το σερφάρισμα του υπολογιστή, η άδολη προσφορά, το ραδιόφωνο της γλύκας και η τηλεόραση της κακίας. Αγαπημένη Φιλιππία εμπιστεύσου τον οδηγό σου και ακολούθησε τις επιλογές σου. Μόνο εσύ γνωρίζεις και ο μεγαλοδύναμος αποφασίζει. Γιατί όταν οι άνθρωποι σχεδιάζουν τότε οι θεοί χαμογελάνε !

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ = ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΕΠΙΚΡΑΤΟΥΝ

Βούτυρο και μέλι ζήτησε για το ψωμί των Γερμανών ο Χίτλερ και ο λαός τον ακολούθησε με ελπίδα.
Η μάνα ανάστησε το παλικάρι της για τον πόλεμο, ο γιος ζήτησε την ευκή της, τα τρένα γέμισαν, το σύννεφα πύκνωσαν, η υγρασία περόνιασε τα κόκαλα, "γρήγορα στον ήλιο της Ελλάδας", το ξερονήσι περιμένει να σκονίσει την καλογυαλισμένοι μπότα, η θυγατέρα του αγρού θα σηκώσει το μακρύ φόρεμα για να φανούν τα ολόλευκα μπούτια, η παραθαλάσσια άμμος θα εισέρχεται στα απόκρυφα σημεία των γυμνών κορμιών, η κοφτερή ξιφολόγχη  ξελεπιάζει το φρεσκοαλιευμένο ψάρι, στο Ντίσελντορφ ο ταχυδρόμος φέρνει "ουδέν νεώτερον από το μέτωπο", οι γονείς ανησυχούν, "ά ρε πατέρα, που μας εκθείαζες τον Μέλανα Δρυμό σαν το όγδοο θαύμα, έλα να ασωτέψεις στα Μάταλα και αναδυόμενος από το απέραντο γαλάζιο να αναφωνήσεις τον Δεσπότη ως Παναγιώτη", όλες οι περιποιημένες φρουλάιν της Φρανκφούρτης υστερούν στο χωριατοκόριτσο με το χνούδι στο μάγουλο και τα γραμμένα φρύδια να προστατεύουν τα πονηρά μαύρα ματάκια από τις αχτίδες του Αιγαίου.!