Ένα φίλο μου τον έλεγαν Μητροφάνη, ύστερα κατασπατάλησε την περιουσία του και έμεινε φτωχός και άστεγος, με συνάντησε στο Λουτράκι και μου είπε τον πόνο του, τον συμπαραστάθηκα και τον στέγασα ένα βράδυ, ύστερα και δεύτερο βράδυ και τρίτο, μετά του είπα όχι δεν γίνεται άλλο, θύμωσε και με είπε κακό και σκληρό άνθρωπο, έκανα υπομονή και γύρισα το πρόσωπό μου και έφυγα χωρίς να απαντήσω, είχα να του πω για την αχαριστία σου ότι τρείς μέρες δεν είπε ένα ευχαριστώ, και η ζωή έχει γυρίσματα, η κατάπτωση των αισθήσεων είναι συνιθισμένη φάση για εκείνον που πήρε τον λάθος δρόμο χωρις επιστροφή, το ξέρω ότι θάρθει ώρα που και εγώ ο ατσαλένιος θα κοιμάμαι στα παγκάκια, αλλά μέχρι τότε ξημερώνη καλή μερα για εμένα και ασχημη για τον διακονιάρη, σίγουρα η επαιτεία με περιμένει και εμένα, πιστεύω όμως ότι δεν θα δείξω την πρέπουσα υπακοή . . .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου